Μια δράση αυτο-υποστήριξης και έκφρασης
"ΑΝΟΙΞΗ"
Δημιουργός: Χριστίνα Κ.
εκπαιδευτικός
Άνοιξη πώς να σε περιγράψω
τι ποίημα για σε να γράψω.
Το άρωμά σου με μεθάει
μοσχοβολιά παντού σκορπάει.
τι ποίημα για σε να γράψω.
Το άρωμά σου με μεθάει
μοσχοβολιά παντού σκορπάει.
Ανοίγω το παράθυρό μου το πρωί
και αγναντεύω κάθε σου στιγμή.
Με ένα γλυκό κελάηδημα με χαιρετάς
και τις αισθήσεις μου ξυπνάς.
και αγναντεύω κάθε σου στιγμή.
Με ένα γλυκό κελάηδημα με χαιρετάς
και τις αισθήσεις μου ξυπνάς.
Του κήπου μου οι λεμονιές και οι βασιλικοί,
μου λένε πως ήρθες, είσαι εκεί.
Μου ανοίγεις τα φτερά σου
με κρατάς στην αγκαλιά σου!
μου λένε πως ήρθες, είσαι εκεί.
Μου ανοίγεις τα φτερά σου
με κρατάς στην αγκαλιά σου!
Το απαλό σου το αγέρι το γλυκό
χάδι στο κορμί μου μαγικό.
Με κάνει ανάλαφρο σαν να πετώ
σε μαγικό χαλί να ακροβατώ.
χάδι στο κορμί μου μαγικό.
Με κάνει ανάλαφρο σαν να πετώ
σε μαγικό χαλί να ακροβατώ.
Μα για στάσου, ένα χελιδόνι
στα κεραμίδια της σκεπής σιμώνει.
Ήρθε μήνυμα να μου φέρει αγγελικό
να μου δώσει ένα φιλί νοσταλγικό.
στα κεραμίδια της σκεπής σιμώνει.
Ήρθε μήνυμα να μου φέρει αγγελικό
να μου δώσει ένα φιλί νοσταλγικό.
Η φύση φοράει το καλό το φόρεμά της
πλεξούδες έχει στα μαλλιά της.
Ξανθά, σα στάχυα ανεμίζουν
και μια αγάπη μου θυμίζουν.
πλεξούδες έχει στα μαλλιά της.
Ξανθά, σα στάχυα ανεμίζουν
και μια αγάπη μου θυμίζουν.
Την κόρη με τον ήλιο στην καρδιά
να αρμενίζει σε θάλασσα πλατιά.
Με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη,
αγαπηθείτε εχθροί και φίλοι.
να αρμενίζει σε θάλασσα πλατιά.
Με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη,
αγαπηθείτε εχθροί και φίλοι.
Η άνοιξη για δες, βροχής έφερε σταγόνες
συννέφιασε και λύγισαν οι ανεμόνες,
μια μαυροφορεμένη κόρη ανεβαίνει
άραγε πού να πηγαίνει;
συννέφιασε και λύγισαν οι ανεμόνες,
μια μαυροφορεμένη κόρη ανεβαίνει
άραγε πού να πηγαίνει;
Εκεί επάνω ψηλά, στου βουνού την κορυφή
με αγωνία ψάχνει να τον βρει.
Φοράει αγκάθινο στεφάνι
κι απ τις πληγές του αίμα χάνει.
με αγωνία ψάχνει να τον βρει.
Φοράει αγκάθινο στεφάνι
κι απ τις πληγές του αίμα χάνει.
Ο ουρανός έφερε βροχή, σείστηκε όλη η γη,
πού πας γιε μου, θα χαθεί η αυγή.
Άνοιξη θα ξημερώσει στις καρδιές
και θα γιάνουν οι πληγές.
πού πας γιε μου, θα χαθεί η αυγή.
Άνοιξη θα ξημερώσει στις καρδιές
και θα γιάνουν οι πληγές.
Κάθε άνοιξη μυρίζει πασχαλιά.
Παιδιά στους δρόμους,μια αγκαλιά.
Ένα χελιδόνι και ένα άνθος λεμονιάς
μια ευχή από τα βάθη της καρδιάς.
Παιδιά στους δρόμους,μια αγκαλιά.
Ένα χελιδόνι και ένα άνθος λεμονιάς
μια ευχή από τα βάθη της καρδιάς.
Ελάτε στης άνοιξης τη γιορτή
και κάντε όλοι μια ευχή.
Να μη φύγει η αγάπη, μη χαθεί
να μυρίζει Ανάσταση όλη η γη.
και κάντε όλοι μια ευχή.
Να μη φύγει η αγάπη, μη χαθεί
να μυρίζει Ανάσταση όλη η γη.
Αχ, άνοιξη, σε μυρίζω, σε ανασαίνω,
την ευωδιά σου δε χορταίνω.
Με τις εικόνες σου κοιμάμαι
και μα την αλήθεια δε φοβάμαι.
την ευωδιά σου δε χορταίνω.
Με τις εικόνες σου κοιμάμαι
και μα την αλήθεια δε φοβάμαι.
Πάντα θα σε περιμένω
και τους καημούς θα υπομένω.
και τους καημούς θα υπομένω.
Η Χριστίνα μας λέει για το ποίημά της:Η φετινή άνοιξη είναι μια άνοιξη διαφορετική.
Η χώρα μας βιώνει δύσκολες μέρες λόγω του κορονοϊού.
Θέλουμε να χαρούμε τη φύση, να δούμε τους φίλους μας, μα μένουμε σπίτι για να προφυλάξουμε εμάς και τους άλλους.
Η άνοιξη δεν μπορεί να περιμένει, ήρθε στην ώρα της και γεμίζει τις καρδιές μας αισιοδοξία. Τη βλέπουμε, τη μυρίζουμε, την αισθανόμαστε.
Ανοίγοντας το παράθυρό μου, εκείνη έρχεται κοντά μου και μου δίνει δύναμη, κουράγιο να αντέχω.
Έτσι ένιωσα την ανάγκη να της αφιερώσω ένα ποίημα, γιατί δε με ξέχασε, ήρθε και μου έδωσε χαρά, με έκανε δυνατή, με αγκάλιασε.
Σε ευχαριστώ που με συντροφεύεις και είσαι κοντά μου !!!!
Σε ευχαριστώ που με συντροφεύεις και είσαι κοντά μου !!!!
