Η ακρόαση ιστοριών και η δημιουργία κόμικ
Δημοσίευση στη στήλη "Η Γωνιά του Καλλιτέχνη"
στο Ηλεκτρονικό Περιοδικό "Δίαυλος Επικοινωνίας & Διαλόγου για την Πρόληψη"
Το Σάββατο 15 Ιουνίου 2024 το Κέντρο Πρόληψης “Άρηξις” πραγματοποίησε επετειακή εκδήλωση με τίτλο “22 Χρόνια Διαδρομές Άρηξις. Μαζί Προ-Χωράμε!” που συμπεριελάμβανε αγώνα δρόμου και διαδραστικά δρώμενα.
Στο τελευταίο μέρος της εκδήλωσης, η ζωγράφος και σκιτσογράφος Δήμητρα Αδαμοπούλου αποτύπωσε με σκίτσα τις ιστορίες που μοιράστηκαν μαζί μας ωφελούμενοι και συνεργάτες του “Άρηξις”.
Η Δήμητρα Αδαμοπούλου επί το έργον
Μετά τη συνεργασία μας με την κα. Αδαμοπούλου, της ζητήσαμε να μας μιλήσει για το τι την οδήγησε στον σχεδιασμό κόμικ, καθώς και το πώς βιώνει τη δημιουργική διαδικασία της ακρόασης ιστοριών και τη μετατροπή τους σε κόμικ. Ιδού τι μας είπε:
“Παρόλο που πάντα μου άρεσε να ζωγραφίζω, ανακάλυψα κάποια στιγμή ότι ήθελα να βάζω γράμματα ή λέξεις μέσα σ’ έναν πίνακα, ή να βάζω τις φιγούρες να λένε κάτι. Πάνω απ’ όλα δηλαδή ήθελα να πω μια ιστορία μέσω του σχεδίου.
Η δημιουργία κόμικς για μένα είναι ο πιο άμεσος τρόπος να πω μια ιστορία. Λόγω του συνδυασμού λόγου και σχεδίου, καλεί τον αναγνώστη να συμμετέχει σε μεγάλο βαθμό στην αποκρυπτογράφηση των εικόνων, στην εξαγωγή νοήματος και την ερμηνεία της ιστορίας. Επιπλέον, τα κόμικς είναι ένα μέσο λαϊκό, οικονομικό στη δημιουργία και την αγορά τους, κάτι που μου φαίνεται ωραίο και δημοκρατικό!
Συνήθως κάνω δικές μου ιστορίες, αλλά πολύ συχνά μου λέει ο κόσμος τις ιστορίες του και μου αρέσει πολύ να τις ζωγραφίζω. Ίσως γιατί αισθάνομαι ότι η ιστορία αυτή κάλλιστα θα μπορούσε να μου είχε συμβεί κι εμένα, ότι θα μπορούσα να το ζήσω κι εγώ αυτό. Νομίζω ότι πάντα θα βρω κάτι που να με συνδέει. Επίσης, έχω μια τάση να μπαίνω στη θέση του άλλου εύκολα, κάτι πολύ χρήσιμο στη δουλειά αυτή. Χαίρομαι πολύ όταν το ευχαριστιούνται, αναγνωρίζουν τον εαυτό τους μέσα σε αυτό και κάπως του δίνουν αξία περισσότερη από όση είχε πριν. Απαθανατίστηκαν, που λεμε! Αλλά πέρα από την ομοιότητα της φιγούρας τους, η διήγηση της ιστορίας τους βλέπω ότι κάνει αυτό που έζησαν πιο πολύτιμο στα μάτια τους.
Το ίδιο νιώθω κι εγώ όταν καταφέρνω να φτιάξω μια προσωπική ιστορία μου σε κόμικ, και το διαβάζουν άλλοι και ταυτίζονται. Νιώθω ότι όλο αυτό κάπου οδηγεί, και σίγουρα νιώθω ότι δεν είμαι μόνη, έχω παρέα πάρα πολλούς ανθρώπους με ίδια συναισθήματα και ανησυχίες. Αυτό είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή μου!”
Ένα από τα σκίτσα που φτιάχτηκαν επιτόπου το Σάββατο 15/6